BİR GARİP KİRAZ OLAYI

BİR GARİP KİRAZ OLAYI

Cuma namazından çıkmış ve hemen caminin önündeki pazara girmiştim. Meyve alacaktım…

Elma aldım ve kiraz almak için başka bir pazarcı bakınıyordum. Aldığım şeyleri farklı kişilerden almayı seviyordum. Bakınırken gözüme okulumuzda çalışan İsmail abi takıldı. Pazarcı değildi ama kiraz satıyordu. Yanına giderek iki kilo kiraz aldım. Sonra başka ne alabilirim diye dolaşırken okulumuzdan adını şimdi hatırlayamadığım bir çocuk gördüm.  Köy ürünleri satıyordu ama ne sattığını bile şu an hatırlamıyorum.

Temiz yüzlü bir çocuktu. Onu görünce Ortaokul ve lise yıllarında yaz tatilinde çalıştığım aklıma geldi. İçim bir hoş oldu. Onda alabileceğim bir şey yoktu. Alsam bile kullanamazdım, çöpe giderdi. Ama çocuğu yaptığı şey için onurlandırmak ve cesaretlendirmek istiyordum. Yanına vardım. Biraz utanmıştı. Sohbet ettim bir süre. Sonra aldığım kirazı çocuğa verdim. Almayacak oldu. Almasını ve evde ailesiyle yemesini istedim. Öyle ya kiraz pahalıydı. Çocuk eve kiraz almanın mutluluğunu yaşarken, çocuğunun eve kiraz getirdiğini düşünen aile de sevinecekti.

Kirazı verip geri döndüm ve İsmail abiden iki kilo kiraz daha alarak evin yolunu tuttum.

Buraya kadar her şey normal…

Yaz tatili bitip okullar başlayınca İsmail abinin tekrar okulda çalıştığını gördüm. O çocuk da 8. Sınıfa geçmişti.

Bir süre sonra öğretmenler odasında arkadaşlar bu çocuk ve babasından bahsetmeye başladılar. Merak edip onları dinlemeye başladım. Konunun ne olduğunu yazmayacağım ama benim için şok edici bir andı.

Meğer bu çocuk İsmail abinin oğluymuş. Babası kiraz satarken kendisi de başka şeyler satıyormuş. Babasından parayla aldığım kirazı çocuğa bedava vermiştim ☺

Ama Allah biliyor ya niyetimi pişman değilim ☺